تا پایان جنگ جهانی اول، از کامیون های دستی برای حمل و نقل مواد در انبارها استفاده می شد و انبارش کالا با نیروی انسانی انجام می شد – به این معنی که ارتفاع انبارش کالاها در انبار بسیار کم و حدود ۸ تا ۱۲ فوت (۲.۴ تا ۳.۶ متر) طراحی شده بود؛ اما با معرفی لیفتراک و پالت های چوبی در طول جنگ جهانی دوم، امکان افزایش ارتفاع برای انبار نمودن کالاها تا ۳۰ فوت (۹.۱۴ متر) فراهم شد. به عبارتی ارتفاع انباشته کالا حدود ۳۰۰ درصد افزایش یافت.
این کامیون که در سال ۱۹۱۵ ساخته شده است، احتمالا اولین کامیون مخصوص جابه‌جایی پالت بوده است که قابلیت جابه‌جایی کالا را هم به صورت عمودی و هم به صورت افقی داشته است.
